AŞK BÖYLE OLMALI..

Aşk Böyle Olmalı

Aşk...
Öyle olmalı ki...
Gülümsetebilmeli seni, çekip gittiğinde.
Acılara değil, yaşanmış o çok özel anlara teslim olmalı insan gidişinin ardından. Gözlerde bir ışık olarak kalabilmeli. Ve dudaklarda hafif bir tebessüm...
"Çok güzeldi, yaşadım, yaşadık", diyebilmeli.

Hiç beklemediğin anda geliveren, ve ergeç gideceğini bildiğin bu harika yaşanmışlık pişmanlık olmamalı anılarında.

Sen bir yer de, ve O çok yakınında ama uzaklarda olsa bile, ve sen asla bir daha onu göremeyeceğini, gözüne bir muzip, bir öyle... romantik bakamayacağını bile bile... kalbin bir buruk ama değişik bir sevinçle atabilmeli.

Bir kuşun kanat çırpışında heyecanlandırabilmeli seni, bir daha birlikte hiç bir kuşun kanadını göremeyeceğin sevgili. Birlikte belki bir çiçek koklama vaktinin bile olmadığı, ama dünyanın tüm çiçek kokularını sana duyumsatan sevgili...

Gittiğine yanmamalı, gelişine sevinmelisin aslında.
Sana yaşattığı her an'a ve yaşadığın her hızlı kalp atışına minnetar kalmalısın.
"Şimdi nerede, kiminle?" soruları yerine, "Şimdi mutlu olmalı..." diyebilmelisin ve asla kıskanmamalısın mutluluğunu.

Hoş bir tebessüm olarak kalmalı dudaklarında...

Güzel di... düşüncende, O'nun da "güzeldi" dediğini duymalısın...

Aşk böyle olmalı...

Çünkü yaşadığın aşk'tı...
Ve aşk sonu olmayan bir sonsuzsa... anımsadığında, "Güzel di..." dedirtebiliyorsa. ..

Ve aşk... ansızın... her an heryerde...

Bitanesi Harikasın =)

GİDERSEN AĞLARSAM ARDINDAN..


Giderken ağlarsam arkandan... Özleyişimin adıdır, sevgimin tadıdır elbet. Bir kuş havalanır gökyüzüne içimin derinliklerinden, senin cumhuriyetine.

Bir başka bakıyorsam dünyaya şu an... Adının içimdeki anlamındandır, cümle içindeki vurgusundandır. En azından gözlerindendir. Sendendir açıkçası.



Gözlerimin önünde çırpınır görüntün, aslına bakarsan sevgilim ne kadar devrik ne kadar absürd cümleler kursam da seni anlatmaya, özneler hep sen, yüklemler hep sen. Çevir çevirebildiğin kadar. Elini tuttuğum zaman terliyor ya, o zaman işte anla beni. Kurut kurutabildiğin kadar.






Hayatıma girişindeki ahenk, yüzüme yüzünün değmesindeki resim, bir usta ressamın elinden çıkagelmiş bir aşkın tuvale çizilmesidir. Büyük bir resimdir. Anlam yönünden.

Ağzına yüzüne çikolata bulaştırmış küçük bir çocuk bile, anneler gününde eve çiçekle gelebilecek kadar büyüktür. Bu da aşktır. Tuvale çizilmesede kalbe çizilmiştir.






Senin kokun, senin çok uzağında benim üzerime sinmişse ve ben onu koklayarak nefes almayı unutuyorsam, bil ki yaşamın tüm anlamı beynime senden gelir. Bu da büyüklüktür. Ben senin yanında olmasam da düşünürken seni, seninleyim.



Yani kısacası, seni düşünürken ürpermek. Kan basıncımın artması, atomlarımın çarpışması.

Şimşeklerin ard arda çakması gibi mesela. Bir garip anlamlar yumağı desem. Üzerime kalın giyindim seni. Üşümüyorum artık. O kadar anlam yükledim ki sana altından ancak sen kalkabilirsin.






Her şeyin gerçeğini öğrenmek istiyorsan adıma ve soyadıma bak.

Belki farklı olacak düşündüklerinden.

Ama...

Soyadı senden geliyor sevgimin,

Adıysa yürekten...